18 yaş – Birinci sınıf öğrencisisin. Harçlığını rastgele bir kripto para almak için kullanıyorsun. Üç günde iki katına çıkıyor. Kendini dahi sanıyorsun.

Yaş 20 – Portföyünüz bir kez daha iki katına çıkıyor. Derse girmiyorsunuz, grafiklere bakıyorsunuz, bir sonraki Buffett olmayı hayal ediyorsunuz. Sonra piyasa çöküyor. Her şeyi kaybediyorsunuz. Sinirli bir şekilde uygulamayı siliyorsunuz.
22 yaşındasın – Mezun oluyorsun, işe giriyorsun. Çok para kazanmıyorsun ama yeterli. Uygulamayı yeniden yüklüyorsun, Bitcoin alıyorsun. Bir yıl boyunca durağan gidiyor. Satıyorsun. Ertesi gün, fırlıyor.
25 yaşında – İş değiştiriyorsun, daha fazla kazanıyorsun, TA çalışıyorsun, trend çizgileri çiziyorsun, "bu sefer farklı" olduğunu düşünüyorsun. Sonra bir ayı piyasası portföyünü yarıya indiriyor.
28 yaşında - Bir randevuda birisiyle tanışıyorsunuz. O, yatırım yaptığınız için harika olduğunu söylüyor. Gülümsüyorsunuz, ama içinizde hala hesabınızın eksi olduğunu biliyorsunuz.
30 yaşında – Evleneceksin. Arkadaşların ticaretlerin hakkında sorular soracak. Sahte bir kahkaha atarsın: “Uzun vadeli tut.” Gerçek ise, %40 zarardasın.
32 yaşındasın – Bir çocuğun var. Harcamalar artıyor. "Gizli bir ipucu" ile kaldıraç kullanarak tüm paranı yatırıyorsun. Ertesi gün, coin listeden çıkarılıyor. Sert bir düşüş yaşıyor. Gerçek bir umutsuzluk hissediyorsun.
Yaş 35 - Uyanıyorsun. Bitcoin'e dolar maliyet ortalaması yapmaya başlıyorsun. Pazar toparlanıyor. Nihayet başa baş çıkıyorsun, ama artık ne sevinç çığlığı atıyorsun ne de panik yaşıyorsun.
40 yaşında - Çocuğunuz okula başlıyor. Hala bazen altcoin alıyorsunuz, ama artık zenginlik peşinde koşmuyorsunuz.
50 yaş – Çocuğunuz üniversiteye gidiyor. Portföyünüzü kontrol ediyorsunuz - tam yeterli.

Şunu fark ediyorsun:
Özgürlük, ekrandaki bir sayı değildir. Aynı zamanda açgözlülükten kurtulmaktır.

Kripto mu? İnsanların umut satın almak için para harcadığı yer ama çoğu ders satın alıyor.