Şifreleme alanındaki Likidite parçalanması zorlukları ve çözüm yolları

Şifreleme alanında ticaret verimliliğini artırma konusunda önemli ilerlemeler kaydedildi. Yeni blok zinciri ağları ve yan zincirler kullanıcılara daha hızlı ve daha düşük maliyetli bir ticaret deneyimi sunuyor. Ancak, beraberinde gelen bir temel sorun giderek belirginleşiyor: Likidite parçalanması - fonlar ve kullanıcılar giderek artan blok zinciri ağlarına dağılmış durumda.

Son günlerde, ünlü bir şifreleme alanı uzmanı blogunda başarılı genişlemenin beklenmedik koordinasyon zorluklarını nasıl tetiklediğini vurguladı. Blok zinciri ağlarının sayısı çok fazla ve her ağda büyük miktarda değer depolanıyor; katılımcılar her gün sık sık çapraz zincir işlemleri, varlık değişimi ve cüzdan geçişleri gibi sorunlarla karşı karşıya kalıyor.

Bu sorunlar sadece belirli bir ekosistemi etkilemekle kalmaz, neredeyse tüm blockchain ekosistemleri aynı zorluklarla karşı karşıyadır. Yeni ortaya çıkan blockchain teknolojileri ne kadar gelişmiş olursa olsun, birbirleriyle uyumlu olmayan likidite "adası" haline gelebilir.

Parçalanmanın getirdiği gerçek etkiler

Likidite dağılması, tüccarların, yatırımcıların veya merkeziyetsiz finans ( DeFi ) uygulamalarının tek bir varlık "havuzunu" kullanamaması anlamına gelir. Aksine, her blok zinciri veya yan zincir bağımsız likidite havuzlarına sahiptir. Token satın almak veya belirli bir borç verme platformunu kullanmak isteyen kullanıcılar için bu izolasyon durumu birçok zorluk getirmektedir.

Daha düşük teknik seviyeye sahip kullanıcılar için, ağları sık sık değiştirmek, özel cüzdanlar oluşturmak ve birden fazla işlem ücreti ödemek süreci kesinlikle kesintisiz bir deneyim değildir. Her bir bağımsız havuzda bulunan likidite de nispeten zayıftır, bu da fiyat dalgalanmalarını ve işlem kaymasını artırmaktadır.

Birçok kullanıcı, farklı zincirler arasında fon transferi için köprüler kullanıyor, ancak bu köprüler sık sık hacker saldırılarının hedefi haline geliyor ve bu da kullanıcılar arasında panik ve güven krizi yaratıyor. Eğer likidite transfer süreci çok karmaşık veya riskli olursa, DeFi ana akıma geçişte zorlanacaktır. Bu arada, piyasadan silinmemek için çeşitli projeler birden fazla ağda dağıtım yapıyor.

Bazı gözlemciler, parçalanmanın kullanıcıları birkaç baskın adres zinciri veya merkezi borsa ile geri dönmeye zorlayabileceğinden endişe ediyor; bu da blockchain'in yükselişini tetikleyen merkeziyetsizleşme fikrini zedeleyecek.

Mevcut çözümler ve sınırlamaları

Sektörde bu sorunu çözmeye yönelik bazı çözümler ortaya çıkmıştır. Çapraz zincir köprüler ve paketlenmiş varlıklar temel bir birlikte çalışabilirlik sağlamıştır, ancak kullanıcı deneyimi hâlâ yeterince akıcı değildir. Çapraz zincir toplayıcıları, bir dizi değişim aracılığıyla token'leri yönlendirebilir, ancak genellikle temel likiditeyi birleştirmez, yalnızca kullanıcıların yön bulmasına yardımcı olurlar.

Aynı zamanda, bazı ekosistemler içlerinde birlikte çalışabilirlik sağlasa da, daha geniş şifreleme alanında hala nispeten bağımsız alanlardır.

Sorunun kaynağı şudur: Her zincir kendini benzersiz olarak görmektedir. Herhangi bir yeni zincir veya alt ağ, gerçekten Likiditeyi birleştirmek için temel düzeyde "eklenmesi" gerekmektedir. Aksi takdirde, bu sadece başka bir kullanıcının keşfetmesi ve köprü kurması gereken Likidite alanını artıracaktır. Farklı blok zincirleri, köprüler ve toplayıcılar birbirlerini rakip olarak gördükleri için, kasıtlı olarak izole olma ve parçalanmayı artırma durumu bu zorluğu daha karmaşık hale getirmektedir.

Temel Katman Likidite Entegrasyonu

Temel katmanın entegrasyonu, köprüleme ve yönlendirme işlevlerini doğrudan zincirin temel altyapısına entegre ederek likidite parçalanması sorununu çözmektedir. Bu yaklaşım, bazı blok zinciri protokollerinde ve özel çerçevelerde görünür, karşılıklı çalışabilirliği temel bir unsur olarak değil, isteğe bağlı bir ek özellik olarak görmektedir.

Doğrulama düğümleri, yeni zincirlerin veya yan zincirlerin hemen başlatılabilmesi ve daha geniş bir ekosistemin Likidite'sine erişebilmesi için otomatik olarak çapraz zincir bağlantılarını işler. Bu, genellikle güvenlik riskleri ve kullanıcı deneyimi sürtüşmeleri getiren üçüncü taraf köprülerine olan bağımlılığı azaltır.

Bazı tanınmış blok zincirlerinin heterojen ikinci katman çözümleri konusunda karşılaştığı zorluklar, entegrasyonun önemini vurgulamaktadır. Farklı katılımcılar - blok zincirinin kendisi, hesaplaşma katmanı olarak, ikinci katmanın ise yürütmeye odaklanması ve çeşitli köprü hizmetleri - her birinin kendi motivasyonlarına sahip olması, Likidite'nin dağılmasına neden olmaktadır.

Sektör uzmanlarının bu konuya olan ilgisi, daha bütünleşik bir tasarımın gerekliliğini vurgulamıştır. Entegre temel katman modeli, yayınlandığında bu bileşenleri bir araya getirerek, kullanıcıların birden fazla cüzdan, köprü çözümleri veya toplamlar arasında geçiş yapmalarını zorunlu kılmadan, fonların serbestçe akmasını sağlar.

Entegre yönlendirme mekanizması ayrıca varlık transferini de entegre eder, arka planda birleştirilmiş bir Likidite havuzunu simüle eder. Her işlemdeki kullanıcıları ücretlendirmek yerine, genel likidite akışının küçük bir kısmını yakalayarak, bu tür protokoller sürtünmeyi azaltır ve tüm ağın sermaye akışını teşvik eder. Yeni blok zincirlerini uygulayan geliştiriciler, paylaşılan likidite altyapısına anında erişim sağlayabilirken, son kullanıcılar birden fazla araç kullanmaktan veya beklenmeyen masraflarla karşılaşmaktan kaçınabilirler.

Bu tür bir entegrasyona verilen önem, daha fazla ağ çevrimiçi olsa bile kesintisiz bir deneyimi sürdürmeye yardımcı olur.

Yaygın bir sorun

Bazı tartışmalar belirli ekosistemlerin özetine odaklanırken, parçalanma yaygın bir sorun olmaya devam ediyor. Projeler hangi tür blok zinciri üzerine kurulursa kurulsun, eğer Likidite izole edilirse, parçalanma tuzağı ortaya çıkar.

Artan sayıda protokol temel katman çözümlerini keşfettikçe - otomatik birlikte çalışabilirliği zincir tasarımına entegre etme - gelecekteki ağların sermayeyi daha fazla bölmeyeceğini, aksine sermayenin birleşmesine yardımcı olacağı umulmaktadır.

Açık bir ilke ortaya çıkıyor: Bağlantı olmadan, verimlilik hiçbir anlam ifade etmez.

Kullanıcılar birinci, ikinci veya yan zincirleri düşünmek zorunda değiller. Sadece merkeziyetsiz uygulamalara (DApps), oyunlara ve finansal hizmetlere kesintisiz erişim istiyorlar. Yeni zincirin deneyimi aşina oldukları ağda işlem yapma ile benzerse, kullanıcıların kabul etmesi daha kolay olacaktır.

Birleşik ve likit bir geleceğe doğru

Şifreleme topluluğunun işlem hacmine olan ilgisi, beklenmedik bir paradoksu açığa çıkarıyor: Hızı artırmak için oluşturduğumuz zincirler ne kadar çok olursa, ekosistemin avantajı o kadar dağılır ve bu avantaj, paylaşılan Likidite üzerinedir. İşlem kapasitesini artırmayı amaçlayan her yeni zincir, başka bir izole edilmiş sermaye havuzu oluşturur.

Blok zinciri altyapısına etkileşimliliği doğrudan entegre etmek, bu zorluğun üstesinden gelmek için net bir yol sunmaktadır. Protokoller, zincirler arası bağlantıları otomatik olarak işlediğinde ve varlıkları etkili bir şekilde yönlendirdiğinde, geliştiriciler kullanıcı tabanlarını veya sermayelerini dağıtmadan genişleyebilirler. Bu modelin başarısı, değerlerin ekosistem genelinde ne kadar sorunsuz aktığını ölçmek ve geliştirmekten gelmektedir.

Bu yöntemin teknik temeli şu anda mevcuttur. Bu önlemleri ciddiyetle uygulamalı ve güvenlik ile kullanıcı deneyimine dikkat etmeliyiz.