Buffet'in 1987'deki hissedarlar mektubunda yer alan bir bölümü geri dönelim, o zamandan beri içgörüleri hala bilgelik ışığıyla parlıyor. O, piyasada 'profesyonel yatırımcılar' olarak adlandırılan bir grup olduğunu belirtti; bunların odak noktası, şirketlerin gelecekteki gelişimi değil. Aksine, bu yatırımcılar enerjilerini diğer fon yöneticilerinin bir sonraki hamlesini tahmin etmeye yoğunlaştırıyorlar. Onların gözünde, hisse senetleri sadece bir ticaret aracı, tıpkı Monopoly oyunundaki piyonlar gibi.

Bu görüş, yatırım dünyasında yaygın bir olguyu ortaya koyuyor: Birçok insan yatırımı spekülasyonla eşitliyor, şirketin içsel değerini ve uzun vadeli gelişim potansiyelini göz ardı ediyor. Bugün bile, Buffett'in bu açıklaması derin bir anlam taşıyor. Bu, sadece kısa vadeli yatırım davranışlarını eleştirmekle kalmıyor, aynı zamanda gerçek yatırımın şirketin özü üzerine derin bir anlayışa dayandırılması gerektiğini vurguluyor.

Ancak, gerçek hayatta birçok kurumsal yatırımcının karşılaştığı zorluk, operasyonel ilkelerinin genellikle değer yatırımının felsefesiyle çelişmesidir. Kısa vadeli performans baskısı, sık sık yapılan performans değerlendirmeleri ve piyasa dalgalanmalarına aşırı odaklanma, kurumların değer yatırımının ilkelerini gerçekten uygulamasını zorlaştırmaktadır.

Bu durum, hem bireysel hem de kurumsal yatırımcıların yatırım stratejilerini gözden geçirmeleri gerektiğini hatırlatıyor. Kısa vadeli piyasa hareketlerine aşırı odaklanıp şirketlerin uzun vadeli değerini göz ardı mı ediyoruz? Hisse senetlerini, gerçek ekonomiye bir yatırım olarak değil, sadece birer ticaret aracı olarak mı görüyoruz?

Buffett'in görüşü, sabrın, sezgilerin ve bağımsız düşüncenin yatırımda önemini bir kez daha vurguladı. Gerçekten başarılı yatırımcılar, piyasa gürültüsünün ötesine geçebilmelidir; şirketlerin temellerine ve uzun vadeli gelişim perspektiflerine odaklanmalıdır. Bu sadece bir yatırım stratejisi değil, aynı zamanda her yatırımcının derinlemesine düşünmesi gereken bir yatırım felsefesidir.