Bir, biliyor musun, mali raporlara bakarken, içeriğin %90'ı aslında gürültü. Gerçekten dikkat edilmesi gereken yalnızca iki şey var: gerçekler ve taahhütler. Ama ilginç bir şekilde, çoğu insan her zaman o "görüşler" ve "beklentiler" üzerine odaklanmayı seviyor. Neden? Sonunda, bu hâlâ psikolojik bir neden.
İnsanlar doğuştan hikaye dinlemeyi severler ve gelecekle ilgili biraz hayal kurmayı da. Görüşler hikayeler gibidir; duygulara ve renklere sahiptir, sizi "bu şirketin geleceği çok parlak" dedirtebilir. Beklentiler daha da abartılıdır, bir yönetim tahmini bile, herhangi bir garanti olmasa bile, kafanızda güzel bir dizi görüntü oluşturabilir. Sorun şu ki, hikayeler ve hayaller, gerçeklerin ne kadar yerine getirileceği ile hiçbir şekilde ilişkili değildir.
Buna karşılık, gerçekler soğuk ve duygusuz. Örneğin "gelirlerin düşmesi" veya "borç oranının artması" sıkıcı geliyor, ama bu gerçek durum. Taahhüt de aynı şey; bu sorumluluk ve sözleşmeyi anlatır, hayalleri değil. Bu yüzden birçok insan görüşlere ve beklentilere odaklanmayı tercih ediyor, çünkü bunlar rahat ve heyecan verici geliyor.
Akıllı yatırımcılar tersine hareket eder. Ne kadar güzel bir hikaye olursa olsun, o kadar soğukkanlı olmak gerekir; ne kadar somut gerçekler ve vaatler varsa, o kadar önemsenmelidir. Örneğin, bazı girişimler "Üç yılda pazar payını iki katına çıkaracağız" diye bağırırken, finansal raporları incelediğinizde nakit akışlarının işletmeyi sürdürmekte zorlandığını görüyorsanız, o beklentelerin ne anlamı var? Tersine, Coca-Cola gibi köklü şirketlere bakarsanız, yıllardır temettü ödemeyi sürdürüyorlar; bu, gerçeklerle desteklenen bir vaattir ve bu daha güvenilirdir.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Bir, biliyor musun, mali raporlara bakarken, içeriğin %90'ı aslında gürültü. Gerçekten dikkat edilmesi gereken yalnızca iki şey var: gerçekler ve taahhütler. Ama ilginç bir şekilde, çoğu insan her zaman o "görüşler" ve "beklentiler" üzerine odaklanmayı seviyor. Neden? Sonunda, bu hâlâ psikolojik bir neden.
İnsanlar doğuştan hikaye dinlemeyi severler ve gelecekle ilgili biraz hayal kurmayı da. Görüşler hikayeler gibidir; duygulara ve renklere sahiptir, sizi "bu şirketin geleceği çok parlak" dedirtebilir. Beklentiler daha da abartılıdır, bir yönetim tahmini bile, herhangi bir garanti olmasa bile, kafanızda güzel bir dizi görüntü oluşturabilir. Sorun şu ki, hikayeler ve hayaller, gerçeklerin ne kadar yerine getirileceği ile hiçbir şekilde ilişkili değildir.
Buna karşılık, gerçekler soğuk ve duygusuz. Örneğin "gelirlerin düşmesi" veya "borç oranının artması" sıkıcı geliyor, ama bu gerçek durum. Taahhüt de aynı şey; bu sorumluluk ve sözleşmeyi anlatır, hayalleri değil. Bu yüzden birçok insan görüşlere ve beklentilere odaklanmayı tercih ediyor, çünkü bunlar rahat ve heyecan verici geliyor.
Akıllı yatırımcılar tersine hareket eder. Ne kadar güzel bir hikaye olursa olsun, o kadar soğukkanlı olmak gerekir; ne kadar somut gerçekler ve vaatler varsa, o kadar önemsenmelidir. Örneğin, bazı girişimler "Üç yılda pazar payını iki katına çıkaracağız" diye bağırırken, finansal raporları incelediğinizde nakit akışlarının işletmeyi sürdürmekte zorlandığını görüyorsanız, o beklentelerin ne anlamı var? Tersine, Coca-Cola gibi köklü şirketlere bakarsanız, yıllardır temettü ödemeyi sürdürüyorlar; bu, gerçeklerle desteklenen bir vaattir ve bu daha güvenilirdir.